Op het laatste strookje land vóór de Atlantische Oceaan ligt een betoverend land met levendige steden, oude vissersplaatsjes, spookachtige kloosterruïnes en woeste landschappen: Ierland. Toen Europa na de val van het Romeinse rijk in middeleeuwse duisternis ging gehuld, was het westen van Ierland een baken van wetenschappelijke bedrijvigheid en kwamen wetenschappers en heiligen naar de rand van de wereld, waar de sporen van hun culturen nog voortbestaan. Langs een groot deel van deze kust wordt nog Gaelisch gesproken, geuren de koude nachten naar verbrande turf en kan op elk moment van de dag geïmproviseerde muziek in een pub weerklinken. Statige landhuizen van oude Anglo-Ierse adellijke families hebben zich aangepast aan de behoeften van de reizigers, en eenvoudiger Bed & Breakfasts (b&b’s) bieden een hartelijke ontvangst en stevige kost. Het beste vervoer is dat per huurauto, want bussen rijden er heel onregelmatig. Echt opwindend wordt het als je de zee nadert voor een bezoek aan de door de wind gegeselde eilanden en omringd wordt door de meeuwen die boven de langtongen cirkelen en krijsen. Dit gebied moet je zeker niet bezoeken voor een warme zonvakantie of strandvakantie in verband met de vele regendagen. Na het lezen van deze blog weet jij alles over de Ierse westkust en heb je voldoende redenen om een vakantie of rondreis naar dit prachtige gebied in Ierland te boeken!
Bezoek de imposante Ierse westkust
In de zuidwestelijke graafschappen Cork en Kerry strekken zich vier schiereilanden van rode zandsteen uit in de Atlantische Oceaan. De beste uitvalsbasis voor een excursie hierheen is Killarney, een stadje met tal van pubs, restaurants en b&b’s. Het ligt op een geweldige plek tussen de meren en de bergen, maar voor ongerepte en ruige natuur kun je het best naar Mizen Head, de zuidelijkste kaap, gaan, waarvan de kliffen uitzien op Fastnet, een vuurtorenrots. Over de ruggengraat van het schiereiland Beara, ten noorden van Bantry Bay, loopt de in nevels gehulde kam van de Caha en Slieve Mickish Mountains, een met talloze keien bedekt heidelandschap en neerstortende watervallen. In Garinish, helemaal in het westen van het schiereland, kun je een bloedstollende excursie per gondel maken vanaf de kale kliffen naar het door de wind geteisterde Dursey Island. Het grootste schiereiland is Iveragh, waar de hoogste bergen van Ierland liggen, tot wel 1066 m in Macgillicuddy’s Reeks, omgeven door de Ring of Kerry, een 175 km lange ringweg om het eiland. Voorbij het uiterste puntje van het schiereiland verrijst het rotseiland Skellig Michael 213 m uit de golven. Rondom de vervallen Sint-Michaëlskerk liggen de kluizenaarscellen van de monniken die hier in de Middeleeuwen leefden.
Een dagje naar Dingle
De meest noordelijke landtong, het 48 km lange schiereiland Dingle, was heel lang geleden eveneens een plek waar monniken zich terugtrokken. Het Gallarus Oratory, een bedehuisje in de vorm van een omgekeerde boot, werd tussen de 9de en 12de eeuw gebouwd en is verbluffend goed bewaard gebleven. Vanaf dit meest westelijke punt van Europa vertrok Sint-Brandon, wiens schrijn nog op Brandon Mountain staat, over de Atlantische Oceaan naar Amerika, naar men zegt. Dingle is een flink vissersdorp met fel geschilderde huizen en levendige muziek in de pubs. Hier vandaan vertrekken veerboten naar de gebochelde Blasket Islands. Het in verval geraakte dorp op Great Blasket is alles wat er over is van de vissersgemeenschap waarvan de laatste leden in 1953 naar het vasteland zijn vertrokken. Check hier ook ook eens onze recente blog met de beste kindvriendelijke hotels van Ierland.
Cliffs of Moher en de Burren
Verder naar het noorden, aan de overkant van het estuarium van de Shannon in het graafschap Clare, vormen de Cliffs of Moher een kale muur van schalie en zandsteen over een lengte van 8 km en met een hoogte van 200 m boven de woeste zee. In de schaduw van de kliffen ligt het beschutte dorp Doolin. ’s Zomers wordt in dit vermaard centrum van muziek praktisch elke avond muziek gemaakt in de bars. Verder landinwaarts verrijst de Burren, een kalksteenplateau van wel 260 km2. Maar in elke spleet bloeien de fraaiste bloemen, van alpine soorten tot arctische en mediterrane. De Burren is bezaaid met eeuwenoude monumenten, als organische uitwassen van zijn merkwaardige rotsformaties: graftomben uit de steentijd, forten uit de ijzertijd, ronde torens, middeleeuwse kerken en vier fraaie 12de-eeuwse stenen kruisen.
Eeuwenoude tradities van Ierland
Verder naar het noorden snijdt Galway Bay diep (48 km) het land in. Galway City is een prachtige oude stad met een middeleeuwse kerk (gewijd aan Sint-Nicolaas) en een schitterend 15de-eeuws stadhuis, Lynch’s Castle, waarvan de stenen facade versierd is met waterspuwers. De stad is nu bekend om haar jaarlijkse kunstfestival (in juli). Vanaf de pier vaart een veerboot in een uur over de ruige zee naar de Aran Islands, die op afgebroken, verspreid in de baai geworpen stukken van de Burren lijken. De trottoirs zijn er van kalksteen en er bloeien tal van bloemsoorten in het wild. Het grootste eiland, Inishmore, is een 13 km lange rotsscherf. Boven op de 90 m hoge kliffen ligt het prehistorische fort Dun Aenghus, dat bestaat uit drie concentrische halve cirkels van grijze stenen muren. De toneelschrijver J.M. Synge (1871—1909) legde van de eilandbewoners de 19de-eeuwse tradities vast toen die al aan het verdwijnen waren. Een groot aantal leeft nog steeds van de visvangst, er wordt op grote schaal Gaelisch gesproken en de oude ballades over het eiland worden nog vol hartstocht in de pubs gezongen. Voorbij het plaatsje Westport in het graafschap Mayo, dat ontworpen is door architect James Wyatt (1747—1813), ligt het bergachtige schiereiland Curraun. Met een brug is het verbonden met Achill, met 22 bij 20 km het grootste eiland voor de kust. Het is een nog ongerept oord, met brede gouden stranden, geheimzinnige grotten en oude vissersdorpjes waar de currachs (bootjes) van de zalm vissers liggen aangemeerd. Naar het westen toe stijgt het eiland tot 668 m hoogte, en dan stort de Croaghaun loodrecht de zee in.
Het noordelijkste Ierse graafschap
Het prachtige landschap van Sligo, met zijn ongerepte, lommerrijke glens (nauwe valleien) en zilver glanzende meren, wordt onafscheidelijk geassocieerd met de Ierse dichter W.B. Yeats (1865 1939), die hier in zijn jonge jaren woonde en die begraven ligt op het kerkhof aan de voet van de kale rotsachtige Ben Bulben. De andere hoge berg in Sligo is Locknarea. Op de top bevindt zich een cairn (grafheuvel), waarvan wordt beweerd dat het de laatste rustplaats is van de legendarische Queen Maeve. Ten noorden van Donegal Bay ligt het noordelijkste graafschap van Ierland. Donegal is een kleurenmozaïek — paars, roodbruin, groen en zwart —, van loughs (meren), rivieren en heide met witte stenen huizen. Verspreid langs de 320 km lange kust liggen eenvoudige vissersdorpjes waar sinds de 19de eeuw weinig is veranderd.
Donegal Town
Donegal Town ligt aan de kop van de baai met daarboven een kasteelruïne. Het is een lieflijk oud marktplaats-je waar de mensen nog Gaelisch spreken. In augustus komen elk jaar muzikanten uit de hele wereld naar het folkfestival van Letterkenny, aan de oever van het Lough Swilly. Op het meest westelijke punt van het graafschap beukt de kolkende Atlantische Oceaan op de machtige Slieve League Cliffs, met 608 m de hoogste van Europa. Verder naar het noorden komt in Malin Head een einde aan de Ierse westkust. Een seintoren en een eenzame pub kijken uit op de geautomatiseerde vuurtoren die de schepen de weg wijst in de angstaanjagende wateren.
